Zakup kolekcji projektów scenograficznych Lecha Kunki

W skład kolekcji wchodzą 122 sztuki projektów teatralnych Lecha Kunki ze spektakli zrealizowanych w TL „Arlekin” w Łodzi w latach 1970-1973. Lech Kunka, rocznik 1920, malarz, rysownik, scenograf,  był profesorem Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi. W twórczości malarskiej  czerpał z różnych istniejących języków sztuki za każdym razem nadając piętno swoje osobowości. Jednym z nurtów  twórczości artysty było  malarstwo strukturalne skoncentrowane na strukturze wypełniającej powierzchnię obrazu, ukazującej obraz wewnętrzny materii, niewidoczny dla oczu, z której zbudowany jest świat. Na następnym etapie twórczości artysty przeszły one  w geometryczny porządek  znamienny dla konstruktywizmu. Te cechy artyzmu Lecha Kunki odnajdujemy w opracowaniach plastycznych dla TL ”Arlekin” w Łodzi. Operował tu techniką malarską wypełniając płaszczyzny żywymi i stonowanymi kolorami, często dodając bogate dekoracje w formie ozdobnych wzorów, czy nawet elementów ze złotej folii. W 1970 roku zrealizował scenografię do „Gospody pod upiorkiem” Stanisława Pagaczewskiego  (adaptacja Henryk Ryl).  Lalki poubierał w tym spektaklu w kostiumy inspirowane współczesną modą i strojem ludowym. „Fregata Oronga” Anny Milskiej i Wandy Markowskiej z 1971 roku charakteryzuje się lalkami stworzonymi na wzór egzotycznych ludów zamieszkujących wyspy na dalekich morzach. W „Dżamilu i różach”  Anny Milskiej i Wandy Markowskiej z 1972 roku zastosował stylizację na wschodni przepych kultury arabskiej.  Piękne pałace  i egzotyczne krajobrazy zamieszkują kobiety i mężczyźni w pięknych, bogatych strojach dekorowanych koralami, kolczykami i wykwintnymi wzorami na strojach. Na piersiach lalek widać serca jako ukryte struktury.  Dżamil i Peri mają białe szaty a na nich czerwone serca zakochanych. Żółte serca złych ludzi ma Melek  i jego Żona.  Bardzo ciekawie rozwiązał postacie fantastyczne, np. Szecherezada opowiadająca różne historie, została przedstawione jako sylwetka zbudowana z wielu ust.  „Tangali i córka nieba” Anny Milskiej i Wandy Markowskiej  z 1973 roku to ostania oprawa dla TL „Arlekin”. Artysta zabiera nas jeszcze raz w baśniowe, dalekie krainy i pokazuje dziewczyny obdarzone skrzydłami, mówiące Słońce i Księżyc.  Piękne, malarskie projekty scenograficzne są tu obrazami  ilustrującymi historie z ludzkiego życia.